Çeviren: Ümit Sözbilir Düzenleyen: Umay Rana Usta
Melbourne Üniversitesi’nin yeni araştırması, bir milyon yıl önce, Dünya’nın ekseninin eğim açısı daha yüksek değerlere yaklaşırken buzul çağının sona erdiğini ortaya koydu.
Bu zamanlarda, daha uzun ve daha güçlü yazlar, Dünya’nın iklimini son 11 bin yılda yaşadığımız gibi sıcak bir ‘bölgeler arası’ duruma iterek büyük Kuzey Yarımküre buz tabakalarını eritti.
Doktora adayı Petra Bajo ve meslektaşları tarafından yapılan çalışma, bu “buzul çağı sonlandırmalarının” o dönemdeki yaz enerji seviyelerinin, buz tabakalarının ne kadar sürede çökeceğini ve daha yüksek enerji seviyelerinin hızlı bir çöküş yaratıp yaratmadığını kontrol ettiler.
Araştırmacılar hala bu dönemlerin ne sıklıkta gerçekleştiğini ve ne kadar sürede başka bir dönem bekleyebileceğimizi anlamaya çalışıyorlar.
1800’lerin ortalarından beri, bilim insanları uzun zamandır Dünya’nın yörüngesinin geometrisindeki değişikliklerin buzul çağlarının gelişinden ve gidişinden sorumlu olduğundan şüpheleniyorlar.
Petra Bajo’nun bugün Science’da yayımlanan “Orta Pleistosen geçişinden bu yana buzul çağının sona ermesi üzerine eğikliğin kalıcı etkisi” adlı makalesi, buzul çağının neden sona erdiğini belirleyerek neden gizemini çözüme kavuşturmaya yaklaşıyor.
Araştırma ekibinden Doçent Russell Drysdale, “Cambridge Üniversitesi’nden meslektaşlar ve Portekiz’in Portekiz Deniz ve Atmosfer Enstitüsü (Instituto Português do Mar e da Atmosfera), Kuzey Atlantik’in buz tabakasının çökmesine tepkisinin ayrıntılı kayıtlarını derledi,” dedi.
“Dikit büyüme katmanlarında okyanus çökelmelerinde kaydedilen değişikliklerin aynısını belirleyebiliriz. Böylece dikitten elde edeceğimiz yaş bilgisini, bu zaman dilimi için tarihlenemeyen okyanus çökelme kaydına uygulayabiliriz. “
Radyometrik tarihleme konusunda en son teknikleri kullanan uluslararası ekip, yaklaşık 960.000 ve 875.000 yıl önce meydana gelen iki sonlanma yaşını belirledi. Çağlar, her iki sonlandırmanın başlatılmasının Dünya’nın eğim açısındaki artışlarla daha tutarlı olduğunu göstermektedir. Bu artışlar, Kuzey Yarımküre buz tabakalarının bulunduğu bölgeler üzerinde daha sıcak yazlar üreterek erimeye neden olmaktadır.
Dr. Drysdale, “Her iki sonlandırma da buz tabakaları üzerindeki Kuzey Yarımküre yaz enerjisinin zirve değerlere yaklaştığı bir zamanda tamamlandı.” diyerek şöyle devam etti: “Bu bulguların daha önce yayımlanmış daha genç sonlanmaların verileriyle karşılaştırılması, söz konusu modelin son milyon yılın tekrarlanan bir özelliği olduğunu gösteriyor.”
Takım, ortalama buzul çağı döngülerinin uzunluğu aniden iki katına çıktığında, Orta Pleistosen Geçişine daha yakından bakmayı planlıyor.
Kaynak: https://about.unimelb.edu.au/newsroom/news/2020/march/what-causes-an-ice-age-to-end
